Οστεοχονδρωσία θώρακα

Κλινικά, η θωρακική οστεοχονδρωσία (χόνδρωση) εκδηλώνεται με οξεία, διαπεραστική ή θαμπή, πονεμένους πόνους, τραγάνισμα και κλικ όταν κάμπτεται, δυσκαμψία.

Για την παθολογία, χαρακτηριστικά και πολυάριθμα συγκεκριμένα συμπτώματα είναι μια αίσθηση έλλειψης αέρα κατά την εισπνοή, δυσφορία στην καρδιακή περιοχή και ακόμη και πονόλαιμος.

Η θεραπεία της παθολογίας είναι κυρίως συντηρητική με φαρμακολογικά φάρμακα. Διεξάγονται επίσης διαδικασίες φυσικοθεραπείας, συνεδρίες μασάζ και χρησιμοποιούνται χειροπρακτές.

Εάν μια τέτοια θεραπεία είναι αναποτελεσματική, εμφανίζεται στον ασθενή χειρουργική επέμβαση.

Λεπτομέρειες για τα συμπτώματα

Τα συμπτώματα της οστεοχονδρωσίας της θωρακικής μοίρας της σπονδυλικής στήλης δεν εμφανίζονται ποτέ ταυτόχρονα. Στο αρχικό στάδιο της ανάπτυξης αυτής της εκφυλιστικής-δυστροφικής παθολογίας, σημειώνεται μόνο ήπια ενόχληση στην πλάτη. Οι ασθενείς τα παίρνουν για τυπική κόπωση μετά από μια δύσκολη μέρα εργασίας, διαγράφουν τους μυς "μουδιασμένους" λόγω μακράς παραμονής σε μία θέση του σώματος.

Αλλά η ένταση της ταλαιπωρίας αυξάνεται αργά, σταθερά. Οι δυσάρεστες αισθήσεις αντικαθίστανται από έντονο πόνο, που περιπλέκεται από περιορισμένο εύρος κίνησης, ζάλη και πονοκεφάλους. Στην ιατρική, όλα τα συμπτώματα της οστεοχονδρωσίας ενός δεδομένου εντοπισμού χωρίζονται σε διάφορες ομάδες. Αυτό βοηθά στη γρηγορότερη διάγνωση και καθορίζει τις τακτικές θεραπείας.

Σε μια σημείωση!Τα συμπτώματα της θωρακικής οστεοχονδρωσίας σε άνδρες και γυναίκες δεν διαφέρουν ως προς τον χαρακτήρα, τη σοβαρότητα ή τον εντοπισμό. Αλλά στο ισχυρό φύλο, μπορεί να εμφανιστούν λίγο αργότερα λόγω του ισχυρότερου μυοσκελετικού συστήματος. Επίσης, ορισμένοι άνδρες έχουν στυτική δυσλειτουργία στο πλαίσιο της οστεοχονδρωσίας.

Σπονδυλικά συμπτώματα

Υπό την επίδραση δυσμενών παραγόντων (υποθερμία, αυξημένη φυσική δραστηριότητα), η μακροχρόνια ύφεση της οστεοχονδρωσίας στο στήθος μπορεί να διακοπεί από μια ξαφνική επίθεση οξέος πόνου. Ακόμα πιο συχνά, προκαλείται από μακρά παραμονή σε μία θέση του σώματος, για παράδειγμα, σε καθιστή θέση. Εάν ένα άτομο σηκωθεί απότομα, τότε υπάρχει τόσο έντονος πόνος στην πλάτη που χάνει την ικανότητα να κινείται για αρκετά λεπτά.

Στην ιατρική, αυτή η κατάσταση ονομάζεται dorsago. Διαφέρει από τον συνηθισμένο πόνο σε ταυτόχρονα συμπτώματα:

• αίσθημα έλλειψης αέρα κατά την εισπνοή.
• σοβαρή δυσκαμψία.

Η πορεία της παθολογίας συχνά περιπλέκεται από ραχιαία - πόνο στη θωρακική μοίρα, η ένταση του οποίου αυξάνεται σταδιακά. Αυξάνεται με την κάμψη, γυρίζοντας το σώμα στα πλάγια. Για να μην βιώσει πόνο, ένα άτομο παίρνει αναγκαστική θέση. Ταυτόχρονα, καταπονεί ακούσια τους μυς της πλάτης, προκαλώντας ακούσια την υπερένταση τους. Τώρα αρχίζουν επίσης να πονάνε, ειδικά όταν περπατάτε.

Εξωσπονδυλικά συμπτώματα

Καθώς αναπτύσσεται η θωρακική οστεοχόνδρωση, οι μεσοσπονδύλιοι δίσκοι γίνονται πιο λεπτοί και καταστρέφονται. Αυτά τα χόνδρινα επιθέματα δεν μπορούν πλέον να κατανέμουν τα φορτία που προκύπτουν, αποκλείουν την πρόσκρουση των σπονδύλων μεταξύ τους. Προκαλείται αντισταθμιστική απόκριση του σώματος - οι δομές των οστών αρχίζουν να παραμορφώνονται με το σχηματισμό αυξήσεων. Πιέζουν τις ευαίσθητες νευρικές απολήξεις, προσβάλλουν τον σπονδυλικό σωλήνα. Ως εκ τούτου, υπάρχουν συγκεκριμένα συμπτώματα θωρακικής οστεοχονδρωσίας σε γυναίκες και άνδρες: απώλεια ευαισθησίας σε ορισμένα μέρη του σώματος, αίσθηση καψίματος και ερπυστικά «χτυπήματα χήνας».

Σπουδαίος! Η οστεοχόνδρωση του θωρακικού εντοπισμού συχνά εκδηλώνεται με ξηρό, μη παραγωγικό βήχα, πονόλαιμο, αίσθημα κώματος σε αυτό, καθώς και διαταραχές του ουροποιητικού συστήματος.

Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Οι ρίζες της σπονδυλικής στήλης είναι υπεύθυνες όχι μόνο για τη νεύρωση (μετάδοση νευρικών παλμών) της σπονδυλικής στήλης, αλλά και για τα εσωτερικά όργανα. Επομένως, όταν παραβιάζονται, υπάρχουν δυσάρεστες αισθήσεις από το συκώτι, τα νεφρά, την πεπτική οδό, το μυοκάρδιο. Ποια είναι τα σημάδια που δεν είναι χαρακτηριστικά για τις παθολογίες της πλάτης που εκδηλώνονται με θωρακική οστεοχονδρωσία:

• πόνος στην καρδιακή περιοχή, πανομοιότυπος με την επανεμφάνιση στηθάγχης, δύσπνοια, αίσθημα "συμπίεσης" της καρδιάς.
• κρίσεις πανικού, ψυχοσυναισθηματική αστάθεια, παράλογος φόβος, άγχος, διαταραχές ύπνου.
• δυσφορία στην επιγαστρική περιοχή, κρίσεις ναυτίας, που μερικές φορές οδηγούν σε έμετο, ξινό ρέψιμο, φούσκωμα, αναβρασμό και βροντή σε αυτό.
• διαταραχές της περισταλτικής - δυσκοιλιότητα ή διάρροια.
• παρατεταμένες, κοπιασμένες ανάσες με λυγμούς.

Οι πόνοι δεν εντοπίζονται απευθείας στη θέση του κατεστραμμένου μεσοσπονδύλιου δίσκου και (ή) της σχηματισμένης μεσοσπονδύλιας κήλης. Ακτινοβολούν κατά την πορεία του νεύρου. Τα σημάδια της οστεοχονδρωσίας της θωρακικής περιοχής μπορούν να μεταμφιεστούν σε νεφρικό κολικό, συμπτώματα γαστρίτιδας, γαστρικού έλκους, ηπατίτιδας, παγκρεατίτιδας, χολοκυστίτιδας, ακόμη και γαστρεντερίτιδας.

Μυελοπάθεια συμπίεσης

Αυτό είναι το όνομα του εξωσπονδυλικού συνδρόμου, το οποίο σπάνια παρατηρείται στην κλινική πράξη. Παρατηρείται σε 3-4 στάδια της νόσου, όταν, λόγω της απώλειας σταθερότητας από το σπονδυλικό τμήμα, ο πυρήνας του πυρήνα προεξέχει πέρα από τον ινώδη δακτύλιο. Σχηματίζεται μια μεσοσπονδύλια κήλη, η οποία πιέζει συνεχώς το νωτιαίο μυελό. Σε ραντεβού με σπονδυλολόγο ή νευρολόγο, οι ασθενείς παραπονιούνται για συχνό πόνο στη ζώνη που εκπέμπει στην περιοχή της βουβωνικής χώρας. Ταυτόχρονα, υπάρχουν αισθήματα αδυναμίας, μούδιασμα των κάτω άκρων.

Στο πλαίσιο της προσβολής του νωτιαίου μυελού, η νεύρωση διαταράσσεται σοβαρά. Ελλείψει θεραπείας, η λειτουργική δραστηριότητα των οργάνων που βρίσκονται στη μικρή λεκάνη μειώνεται. Η μυελοπάθεια συμπίεσης προκαλεί προβλήματα με τις κινήσεις του εντέρου. Και λόγω της έντονης στένωσης της διαμέτρου του νωτιαίου σωλήνα, η ευαισθησία των ποδιών πέφτει. Σε σοβαρές περιπτώσεις, οι ασθενείς διαγιγνώσκονται με πάρεση (μερική ή πλήρη παράλυση) ενός ή δύο κάτω άκρων.

Συμπτώματα ύφεσης

Εκτός υποτροπών, η οστεοχόνδρωση του στήθους σχεδόν δεν ενοχλεί ένα άτομο. Περιστασιακά, υπάρχει ένας τραβηγμένος, πονεμένος, θαμπός πόνος στην πλάτη, ο οποίος συνήθως εξαφανίζεται μετά από μια μακρά ανάπαυση. Αλλά αξίζει τουλάχιστον να αυξήσουμε ελαφρώς το φορτίο στη σπονδυλική στήλη, να σηκώσουμε ένα βαρύ αντικείμενο ή να σκύψουμε, όπως ακολουθεί την επόμενη υποτροπή. Μπορεί να προκληθεί από τέτοιους παράγοντες:

• αγχωτικές καταστάσεις, καταθλιπτικές καταστάσεις.
• υποθερμία, ξαφνικές αλλαγές θερμοκρασίας.
• παρατεταμένη παραμονή σε μία θέση του σώματος.
• κατάχρηση αλκόολ;
• μη ισορροπημένη διατροφή, έλλειψη τροφών με υψηλή περιεκτικότητα σε ασβέστιο, φώσφορο, μαγγάνιο, μολυβδαίνιο στη διατροφή.

Μερικές φορές το στάδιο ύφεσης τελειώνει επειδή ένα άτομο προσπαθεί να αποφύγει μια άλλη υποτροπή. Επισκέπτεται χειροπράκτη ή θεραπευτή μασάζ με αμφίβολη φήμη ή μικρή πρακτική εμπειρία. Μια προσπάθεια τέντωσης της σπονδυλικής στήλης οδηγεί σε άλλη έξαρση.

Οι κύριες μέθοδοι θεραπείας

Δεν είναι ακόμη δυνατή η πλήρης θεραπεία της παθολογίας, επομένως όλες οι προσπάθειες των γιατρών στοχεύουν στη βελτίωση της ευημερίας του ασθενούς. Συνιστάται στους ασθενείς να φορούν ορθοπεδικά προϊόντα (κορσέδες, επίδεσμοι), τα οποία στερεώνουν τις σπονδυλικές δομές, εμποδίζουν τη μετατόπιση τους. Συνταγογραφούνται φάρμακα διαφόρων κλινικών και φαρμακολογικών ομάδων, πραγματοποιούνται φυσιοθεραπευτικά μέτρα και ασκήσεις φυσιοθεραπείας.

Οι κινήσεις των χεριών του χειροπράκτη στοχεύουν στην αύξηση των κενών μεταξύ των σπονδύλων, τα οποία μειώνονται στην οστεοχονδρωσία του θώρακα.

Σπουδαίος!Με οστεοχονδρωσία θώρακα υψηλής σοβαρότητας, η συντηρητική θεραπεία είναι άχρηστη. Στους ασθενείς προσφέρεται άμεσα χειρουργική επέμβαση - εκτομή μεσοσπονδύλιου κήλης, αρθρόδεση, τοποθέτηση εμφυτευμάτων στη θέση ενός κατεστραμμένου δίσκου, μόσχευμα οστού.

Φαρμακευτική θεραπεία

Η θεραπεία της οστεοχονδρωσίας της θωρακικής μοίρας της σπονδυλικής στήλης αποσκοπεί στην εξάλειψη όλων των συμπτωμάτων, στην αναστολή καταστροφικών και εκφυλιστικών διεργασιών. Σε περιόδους έξαρσης, χρησιμοποιούνται διαλύματα για παρεντερική χορήγηση, τα οποία εμφανίζουν αποτελέσματα μετά από 5-10 λεπτά. Στη συνέχεια, το αποτέλεσμα εδραιώνεται λαμβάνοντας μια πορεία παρασκευασμάτων δισκίων, εφαρμόζοντας αλοιφές και τζελ. Στο στάδιο της ύφεσης, χρησιμοποιούνται κυρίως εξωτερικοί παράγοντες, οι οποίοι έχουν πιο ήπια επίδραση στο σώμα.

Μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα (ΜΣΑΦ)

Αυτή είναι η πιο συχνά χρησιμοποιούμενη ομάδα φαρμάκων στη σύνθετη θεραπεία της οστεοχονδρωσίας θώρακα. Τα ενεργά συστατικά τους εμποδίζουν τη βιοσύνθεση των μεσολαβητών του πόνου, της φλεγμονής και του πυρετού από τα αραχιδονικά οξέα. Ακόμη και μετά από μία χρήση ΜΣΑΦ, η ευημερία ενός ατόμου βελτιώνεται σημαντικά:

• η σοβαρότητα του συνδρόμου πόνου μειώνεται.
• η δυσάρεστη κρίση που συμβαίνει όταν το σώμα γυρίζει και γέρνει εξαφανίζεται.
• οι φλεγμονώδεις διεργασίες στους μαλακούς ιστούς εξασθενούν, το οίδημα υποχωρεί.
• το εύρος κίνησης στην περιοχή του θώρακα αυξάνεται.

Για να σταματήσουν οι υποτροπές, χρησιμοποιούνται ενδομυϊκά διαλύματα. Τα παρασκευάσματα σε κάψουλες ή δισκία μπορούν να αντιμετωπίσουν τον μέτριο πόνο. Και οι αλοιφές και τα τζελ εξαλείφουν γρήγορα την ήπια ενόχληση.

Παρασκευάσματα με βιταμίνες Β

Τα παρασκευάσματα με βιταμίνες της ομάδας Β αντιμετωπίζουν καλά τις διαταραχές της νεύρωσης. Βελτιώνουν τη μετάδοση των νευρικών παλμών στο κεντρικό και περιφερικό νευρικό σύστημα, διεγείρουν την αποκατάσταση των κατεστραμμένων ριζών της σπονδυλικής στήλης. Η σύνθεση των κεφαλαίων αντιπροσωπεύεται από θειαμίνη, ριβοφλαβίνη, πυριδοξίνη, κυανοκοβαλαμίνη.

Την πρώτη εβδομάδα θεραπείας, ασκείται ενδομυϊκή χορήγηση φαρμάκων, τα οποία, εκτός από βιταμίνες, περιέχουν λιδοκαΐνη, η οποία εξαλείφει αμέσως τον πόνο. Και μετά, για ένα μήνα, οι ασθενείς εμφανίζονται να παίρνουν χάπια.

Γλυκοκορτικοστεροειδή

Η χρήση αυτών των συνθετικών αναλόγων ορμονών, που παράγονται από τα επινεφρίδια, εφαρμόζεται όταν τα ασφαλέστερα μέσα είναι αναποτελεσματικά. Τα γλυκοκορτικοστεροειδή συνταγογραφούνται σε ασθενείς με οξύ, διαπεραστικό πόνο στην πλάτη, που ακτινοβολεί στα εσωτερικά όργανα. Τα φάρμακα μπορούν να ληφθούν από το στόμα, αλλά πολύ πιο συχνά χορηγούνται παρεντερικά, ακόμη και σε χώρους κατεστραμμένων δίσκων.

Τα γλυκοκορτικοστεροειδή έχουν ένα ευρύ φάσμα αντενδείξεων και πιθανών παρενεργειών. Η μακροχρόνια θεραπεία της χόνδρωσης της θωρακικής μοίρας της σπονδυλικής στήλης με ορμόνες οδηγεί σε βλάβη στους ιστούς του ήπατος, των νεφρών και του στομάχου. Έτσι η χρήση τους απαγορεύεται σε ασθενείς με κίρρωση, πεπτικό έλκος, νεφρική ανεπάρκεια και οστεοπόρωση.

Μυοχαλαρωτικά

Ο πόνος στην πλάτη αποδίδεται συχνά στον αυξημένο τόνο των σκελετικών μυών. Για να χαλαρώσετε, χρησιμοποιούνται μυοχαλαρωτικά - πρώτα με τη μορφή διαλυμάτων για παρεντερική χορήγηση και στη συνέχεια σε δισκία. Τα φάρμακα ανακουφίζουν τον μυϊκό σπασμό που προκαλεί συμπίεση της ριζικής σπονδυλικής στήλης. Ποια μυοχαλαρωτικά είναι πιο αποτελεσματικά:

• αποκλεισμός πολυσυναπτικών αντανακλαστικών.
• χαλαρωτικοί σπασμωδικοί μύες.
• μειώνοντας την απελευθέρωση προσταγλανδινών.

Σπάνια χρησιμοποιούνται φάρμακα για μονοθεραπεία. Η θεραπεία της χόνδρωσης στο στήθος πραγματοποιείται με μυοχαλαρωτικά σε συνδυασμό με γλυκοκορτικοστεροειδή ή μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα. Το σημαντικό μειονέκτημά τους είναι ο αρκετά γρήγορος σχηματισμός εθισμού, οπότε απαγορεύεται η χρήση τους για περισσότερο από μία εβδομάδα.

Χονδροπροστατευτικά

Σε αντίθεση με τα φάρμακα που εξαλείφουν τα συμπτώματα της οστεοχονδρωσίας στο στήθος, τέτοια φάρμακα χρησιμοποιούνται επίσης για παθογενετική θεραπεία. Αυτή είναι η μόνη ομάδα φαρμάκων που μπορούν να αυξήσουν την παραγωγή χονδροκυττάρων, τα οποία είναι απαραίτητα για τη μερική αποκατάσταση των χόνδρινων μεσοσπονδύλιων δίσκων. Όλα τα θεραπευτικά αποτελέσματα των χονδροπροστατευτικών οφείλονται στην υψηλή περιεκτικότητα σε γλυκοζαμίνη και / ή χονδροϊτίνη.

Αλλά όχι μόνο για την ικανότητα επαναφοράς δίσκων, οι χονδροπροστατευτές εκτιμώνται. Τα συστατικά τους λάμπουν στην περιοχή του κατεστραμμένου σπονδυλικού τμήματος. Μετά από 2-3 εβδομάδες, δημιουργείται η μέγιστη θεραπευτική συγκέντρωση γλυκοζαμίνης και χονδροϊτίνης. Τώρα τα φάρμακα έχουν αρχίσει να εμφανίζουν έντονη αναλγητική, αντιφλεγμονώδη, αντι-οιδηματώδη δράση.

Σύσταση!Συνιστάται η θεραπεία της οστεοχονδρωσίας με χονδροπροστατευτικά με τη μορφή διαλυμάτων ένεσης ή δισκίων. Παρά τις διαβεβαιώσεις των κατασκευαστών σχετικά με την αποτελεσματικότητα των αλοιφών και των κρεμών, δεν μπόρεσαν να παράσχουν μια τεκμηρίωση για τη θεραπευτική τους αποτελεσματικότητα.

Μη φαρμακευτική αγωγή

Η θεραπεία της οστεοχονδρωσίας της θωρακικής περιοχής με φαρμακευτικά φάρμακα πρέπει απαραιτήτως να συνδυάζεται με τακτική φυσική αγωγή. Η θεραπεία άσκησης είναι η πιο αποτελεσματική μέθοδος θεραπείας για την αποφυγή αναπηρίας. Χάρη στην καθημερινή προπόνηση, ενισχύεται το μυϊκό πλαίσιο της πλάτης και η σύνδεση των τενόντων της θωρακικής περιοχής, βελτιώνεται η παραγωγή αρθρικού υγρού που τροφοδοτεί τις σπονδυλικές δομές. Το σύνολο των ασκήσεων καθορίζεται από τον γιατρό άσκησης μετά τη μελέτη των αποτελεσμάτων των διαγνωστικών ακτίνων Χ. Είναι παρών στις πρώτες τάξεις, παρακολουθεί τη δοσολογία των φορτίων.

Εφαρμόζεται επίσης χειρωνακτική θεραπεία της οστεοχονδρωσίας, με στόχο την αύξηση των κενών μεταξύ των δίσκων και των σπονδύλων. Γίνεται ξηρή ή υποβρύχια έλξη (έλξη) της σπονδυλικής στήλης και στο σπίτι - κρέμεται στη ράβδο. Η αποτελεσματικότητα της χειρωνακτικής θεραπείας αυξάνεται με την ταυτόχρονη διεξαγωγή φυσιοθεραπείας:

• ηλεκτροφόρηση?
• θεραπεία με λέιζερ?
• μαγνητοθεραπεία?
• υπεριωδης ΑΚΤΙΝΟΒΟΛΙΑ;
• διαδυναμικά ρεύματα.

Στους ασθενείς εμφανίζονται 10-15 συνεδρίες κλασικής, κενού, σκανδιναβικού, βελονισμού. Επίσης χρήσιμες είναι η ιρουδοθεραπεία, ο βελονισμός, η θεραπεία σπα με λουτρά ραδονίου και υδρόθειου.

Μόνο με τη βοήθεια μιας ολοκληρωμένης προσέγγισης στη θεραπεία της θωρακικής οστεοχονδρωσίας είναι δυνατόν να αποκλειστεί περαιτέρω βλάβη στους δίσκους και παραμόρφωση των σπονδύλων. Η συμμόρφωση με τις συστάσεις του γιατρού βοηθά να απαλλαγούμε από όλα τα συμπτώματα της χρόνιας παθολογίας το συντομότερο δυνατό.